‘Mijn droom is om met LOHC in de Hoofdklasse te spelen’

Hockeytalent Tim Bosma (2001) ontving vijfmaal een bijdrage uit het Roelant Oltmans Fonds.

Tim groeide op als sportief Oegstgeester jongetje. “Iedereen in mijn gezin was erg sportief bezig. Mijn moeder deed aan tennis, en mijn vader voetbalde op hoog niveau.”

Als enige van de familie kreeg hij een passie voor hockey. “Ik heb allerlei balsporten uitgeprobeerd, tennis, voetbal, volleybal, maar hockey fascineerde mij het meest. Het verhaal gaat dat ik als kleine jongen naar een stick in een etalage wees en tegen mijn moeder zei: ‘die wil ik’.”

Het ‘hockeyvirus’ kreeg hem behoorlijk te pakken. Zes dagen per week was hij op het hockeyveld te vinden en ook op het schoolplein van de Gevers-Deutz Terweeschool was hij veel met een stick in de weer.

“Volgens mij was ik zes toen ik lid werd van LOHC. Vanaf de eerste training voel ik mij thuis bij deze vereniging. Ik ben een echt clubmens.’

Talent

Tim bleek behoorlijk wat talent te hebben. “Als jong pikkie mocht ik al meedoen met het Zuid-Hollands KNHB-team voor Onder-14 geloof ik. Daar had ik elke week trainingen voor. Ook waren er wedstrijddagen dat we tegen andere districten speelden.”

“Omdat ik in oktober jarig ben, was ik een van de jongsten. Dus kon ik mij lekker aan de anderen optrekken.” Vaak werd Tim achter in het veld neergezet ‘vanwege zijn lekkere slag’. Later verhuisde hij naar ‘rechtsmidden of voor’ vanwege zijn snelheid.

Al op zijn zestiende mocht Tim bij LOHC meespelen in Heren 1.

Ondertussen kwamen er veel aanbiedingen van topclubs om Tim over te halen bij hen te komen spelen. “Ik kon naar Hockeyclub Rotterdam en naar Cartouche, maar mijn clubhart hield mij tegen. Ik had het teveel naar mijn zin bij LOHC.”

Het was een pittige, drukke tijd voor Tim. “Ik maakte twee jaar deel uit van het Nederlands team Onder 18 waardoor ik wekelijks naar Utrecht moest. Daarnaast zat ik ook bij LOHC in Heren 1 en speelde ik nog vaak met de A1 mee waardoor mijn weekend helemaal vol zat. Er was weinig tijd voor andere dingen.”

In 2018 werd Tim Bosma ‘Sportman van het jaar’ in Oegstgeest. “Dat was echt supervet. Een bekroning op al mijn investering en inspanning.”

Keuzes

Er kwam een moment dat Tim moest kiezen: Hoog gaan hockeyen bij een andere club, of bij LOHC blijven. “Om ook voor het Oranjeteam interessant te blijven, had ik met mijn hele hebben en houden naar andere club moeten gaan, want LOHC speelde niet op het hoogste niveau. Dat betekent dat je als speler relatief wat achter gaat lopen, en je niet meer geselecteerd zal worden voor Jong Oranje.”

De keuze: vol voor zijn eigen ontwikkeling gaan, of voor de vereniging waar hij zich thuis voelt en waar zijn vrienden hockeyen, is uiteindelijk eenvoudig.

Tim koos voor het laatste, en bleef bij de Oegstgeester hockeyclub. “Voor mij is dat uiteindelijk de beste keuze gebleken. Samen met mijn vrienden hier hockeyen is het mooiste wat er is.”

Het eerste team van LOHC vaart wel bij zijn talent. “Ook super dat Roelant weer bij LOHC gekomen is als trainer. Hij was altijd al betrokken bij de club, en heeft mij de speler gemaakt die ik wilde zijn. Zijn vrouw Milou is trouwens ook een leuke supporter om bij de wedstrijden te hebben.”

Steun

Met veel plezier kijkt Tim terug op de bijeenkomsten van het Roelant Oltmans Fonds. “Echt heel leuk om daar te zijn met vrienden en familie. Het was als kind altijd even spannend, maar voelde echt als steuntje in de rug. Een energie-boost. Leuk ook om met al die verschillende sporters, vaak ook vrienden, bij elkaar te zijn. En natuurlijk heb ik de bijdragen uit het fonds altijd heel erg gewaardeerd.”

Het bedrag werd meestal besteed aan schoenen of andere sportartikelen voor een goede uitrusting. “Dat was echt fijn, want als je intensief sport, gaan je spullen vaak niet lang mee.”

Toekomst

Tim hoopt nog lang bij LOHC op hoog niveau te hockeyen. “Graag wil ik de club verder helpen. Mijn droom is om met LOHC in de hoofdklasse te spelen. Met het huidige team en onder de bezielende coaching van Roelant is dat zeker mogelijk. Ik hoop nog minstens tien jaar door te gaan.”